27 Ağustos 2009 Perşembe

uçurtma gibi


Çok konuşan ben, fark ettim ki… Aslında çok da sevmiyormuşum içimdekileri anlatmayı. Buraya yazayım dediğim her şeye içimden ne gerek var cevabı aldım. Ruhum bir bulaşık süngeri gibi şimdi… Biri köpürtüyor, biri sıkıyor, sıkıyor, sonra yine… bütün köpüklerim çıkmıyor içimden. Sabır gerek bana, daha fazla sabır…

Uçurtmalar doluydu gökyüzü biz yan yana oturduğumuzda. Çocuk gibi özenmiştik uçurtma uçuranlara…

0 yorum:

Yorum Gönder